Tegelijkertijd met de Drawing Now Art Fair, vond in het Domus Maubourg de beurs DDESSINPARIS plaats. De beurs, die al sinds 2013 jaarlijks wordt georganiseerd, vond dit jaar zijn onderkomen in een klassiek herenhuis, nabij de Dôme des Invalides. Diverse galeries presenteerden het werk van veertig kunstenaars, die zich voornamelijk met tekenen bezighouden.
Patrick Morales-Lee (Galerie Heimat)
Op de begane grond springt het werk van de Engelse kunstenaar Patrick Morales-Lee direct in het oog. Zijn werken doen eerder aan schilderijen of drukwerk denken dan aan tekeningen. Op inventieve wijze weet hij zijn houtskooltekeningen met acrylverf te combineren. Hij doet dat op een dusdanige manier dat de twee uiteenlopende materialen en technieken elkaar versterken. Sterker nog, zijn materiaalkeuzes onderstrepen zijn thematiek: in zijn werk geeft hij uiting aan de menselijke behoefte om bij een groep te horen en te worden geaccepteerd. Een thema dat voortkomt uit zijn eigen verleden, aangezien hij als driejarige in een pleeggezin is gaan wonen.
Kenmerkend voor Morales-Lee zijn werk is dat hij een gezicht gedetailleerd in houtskool uitwerkt. Daarmee verschilt het van de sterk gestileerde, kleurrijke omgeving, die enkel uit platte kleurvlakken is opgebouwd. Waar deze laatste automatisch voor afstand zorgen, roepen zijn houtskooltekeningen emoties op. Het gebruik van zwart-wit suggereert een verleden; een verhaal achter het beeld. Die gedachte wordt nog eens versterkt doordat de gezichten een sombere uitdrukking vertonen en hij met een natte kwast, een laag van verpulverd houtskool over zijn tekening uitsmeert. Er hangt letterlijk een grijze mist rond de geportretteerden. Het zorgt ervoor dat ze enerzijds onderdeel zijn van hun nieuwe context, maar anderzijds er nooit helemaal bij horen, doordat zij in het verleden onderdeel uitmaakten van een andere sociale omgeving.
Manon Pellan (Galerie Olivier Waltman)
Op de beurs zijn een aantal werken uit de serie Ghost van de Franse kunstenaar Manon Pellan te zien. Op grote vellen wit papier weet zij met behulp van grafiet afwezigheid te tekenen. Het klinkt tegenstrijdig, want ‘hoe geef je gestalte aan iets dat er niet is?’ Voor deze werken heeft Pellan kleding van bijvoorbeeld haar overleden moeder aangetrokken, om daar vervolgens foto’s van te nemen. Al tekenend laat ze vervolgens herkenbare elementen als een gezicht weg, waardoor alleen de blouse en handen overblijven. De blouse wordt een inwisselbaar object: het zou zowel door haar moeder als door de kunstenaar zelf gedragen kunnen zijn. Met name het werk Ghost #15, laat prachtig zien hoe spullen, zoals kleding, ons kunnen herinneren aan iemand die er niet meer is. Het is een ontroerend beeld. We zien hoe de handen van Pellan haar afwezige moeder nog een keer proberen te voelen en omhelzen.
De Franse kunstenaar maakt gebruik van de kunstgeschiedenis. Al in de klassieke oudheid werden draperieën in de beeldhouwkunst gebruikt om de suggestie van een levende mens op te roepen. De werken zijn monumentaal en tijdloos, wat wordt versterkt door de grootte van de tekeningen, het gebruik van leegte – oftewel het wit – van het papier, alsook doordat ze in zwart-wit werkt. Haar beelden worden voor eenieder herkenbaar. Ze herinnert iedereen eventjes aan dat vestje of vaasje op de vensterbank, die je aan iemand laten denken die niet meer in je leven is.
Cristina Escobar (Galerie Olivier Waltman)
De van origine Cubaanse kunstenaar Cristina Escobar maakt werken die onder andere gebaseerd zijn op de huidige vluchtelingenproblematiek. Voor haar serie Croisières heeft ze diverse boten vol opvarenden getekend. In tegenstelling tot wat de titel suggereert zijn het geen luxe cruises of recreatievaarten, maar reizen die gaan over leven en dood. Door de intimiteit van de tekeningen en het ontbreken van details is het land van herkomst en bestemming onduidelijk. De bootjes lijken eerder symbool te staan voor de (noodgedwongen) migratiestromen die dagelijks op aarde plaatsvinden.
Ook de naam van haar andere serie: ‘Série Pèlerinages’ is misleidend. Op nagetekende paspoorten toont de kunstenaar beelden die we allemaal uit de media kennen van onder andere Syrische en Oekraïense vluchtelingen. De personen gaan allesbehalve op bedevaart, maar ontvluchten hun land met een paspoort dat elders niet geldig is.
Julien-Arnaud Corongiu (Galerie Olivier Waltman)
Naast kleurrijke werken in ecoline en waterverf, maakt de Franse kunstenaar Julien-Arnaud Corongiu ook tekeningen met houtskool. Het bijzondere aan zijn werk is de manier waarop hij zijn materiaal hanteert, wat tevens inhoudelijk van belang is voor de betekenis van zijn werk. Hij tekent portretten met behulp van zijn eigen vingerafdrukken. Hiermee onderzoekt hij kwesties als identiteit. In zijn serie C’est comme si je n’existais plus tekent hij soldaten in uniform. Door letterlijk met zijn eigen vingerafdruk de portretten op te bouwen, stelt hij de vraag in hoeverre deze mensen hun eigen identiteit behouden of dat deze juist wordt geneutraliseerd.
Rebecca Brueder (Galerie Robet Dantec)
Rebecca Brueder weet met duizenden, minuscule puntjes grootse natuurfenomenen op papier te zetten. Zo zijn op DDESSIN PARIS diverse werken met Amerikaanse tornado’s te zien, alsook één met een uitbarsting van de Etna. Omdat ze haar werken puur en alleen uit fineliner puntjes opbouwt, moet ze met een minimaal palet een grote reikwijdte aan tonen creëren. In het geval van gebouwen en mensen – waarvoor ze sterkere contrasten gebruikt – zijn de voorstellingen makkelijk te ontwaren. Zodra ze van nature, efemere verschijnselen vastlegt, lijken de werken aanvankelijk abstract en raak je gefascineerd door het samenspel van grijswaarden.
In eerste instantie moest ik aan oude kopieën uit kopieerapparaten denken toen ik haar werk zag. Dit wordt vooral veroorzaakt door de witte puntjes, het kleine toonarsenaal aan grijswaarden, het vlakke karakter van de werken, maar vooral ook de precieze manier van werken, waarbij de hand van de maker nauwelijks te ontwaren is. Verwoestende natuurfenomenen zet ze om in bedachtzame tekeningen, die ze tot de millimeter nauwkeurig vastlegt. Haar tekeningen tonen een verstilde kracht.
