In het Bonnefantenmuseum hangt een bijzondere foto van een tekening. Hoewel de foto op zichzelf niet zo opvalt, maakt de registratie van het maakproces het werk des te bijzonderder.
De Duitse kunstenaar Julius Von Bismarck bracht voor zijn foto Landscape Painting (Quarry night) (2021) getekende lijnen op een enorme steengroeve aan. Gewapend met hoogwerker en handsproeier, sproeide hij eerst de hele omgeving wit, om er vervolgens zwarte lijnen overheen te trekken. Niet alleen rotsen en stenen werden van zwarte lijnen voorzien, ook de planten werden meegenomen. Op het bijschrift valt te lezen dat Von Bismarck zijn werk – in vergelijking tot de steengroeve zelf – lelijk vindt. Maar dat is ook precies waar de kunstenaar op uit is. ‘In hoeverre wordt ons beeld van de natuur bepaald door de kunst en voldoet die werkelijke natuur nog wel aan dat ideaalbeeld?’ Met zijn werk onderzoekt Von Bismarck de grenzen van de teken- en schilderkunst. Door een hele steengroeve als drager te nemen, speelt hij met de grenzen van schaal en formaat. ‘Wat is de grens van je drager en in hoeverre mag je je als kunstenaar een stuk natuur toe-eigenen?’
Wat in eerste instantie een gefotoshopt kiekje lijkt, blijkt een arbeidsintensief werk te zijn. Het maakt duidelijk dat je niet alles wat je ziet zomaar voor lief moet nemen. Door een werk te bevragen, bestuderen en de achtergrond ervan te achterhalen, ontdek je in dit geval een arbeidsintensief project. Het zorgt ervoor dat de foto van deze tekening nog lang in mijn gedachten blijft.