Was getekend… Marc Fabels

Afgelopen weekend exposeerde Marc Fabels in Atelier de Bushalte (Amsterdam). Bij het binnenwandelen zie ik dat hij een lijntekening in zijn schetsboek maakt. Het verbaast mij, aangezien het werk afwijkt van zijn nauwgezette tekeningen die volledig uit arceringen zijn opgebouwd. Wanneer ik hem ernaar vraag blijkt het een studie te zijn, waarmee hij zijn hand-oog coördinatie oefent (wat overigens in een prachtig en persoonlijk schetsboek resulteert, met studies van onder andere zijn ontbijtopstelling, een kamerplant die bij zijn moeder staat en een portretje van een van zijn kinderen.) Wat volgt is een mooi gesprek over patroon, restvorm, en het gelijkmatig arceren met potlood. Kortom: een goed gesprek over tekenen.

Tekeningen Marc Fabels, Atelier de Bushalte 2023

Ik herken direct de tekeningen van bomen uit het Tekenkabinet (zie: was getekend… 10 jaar tekenkabinet ) Deze blog biedt mij de kans om een toenmalige fout recht te zetten. Terwijl ik aangaf dat Fabels loofbomen tekent, zijn het voornamelijk naaldbomen die hij weergeeft. Naast dat het blijk geeft van mijn geringe kennis van de dendrologie, is deze vergissing ook een gevolg van zijn tekentechniek waarbij details worden weggelaten om zodoende de nadruk te leggen op patronen, vormen en restvormen. 

Tekeningen Marc Fabels, Atelier de Bushalte 2023

Aan de basis liggen zelfgemaakte foto’s. Ook al doen zijn tekeningen van (palm-)bomen uitheems aan – mogelijk door de afwezigheid van context –  maakt Fabels de foto’s meestal in zijn eigen straat of woonomgeving. Eenmaal thuis ontdekt hij fascinerende patronen in de bomen, die hij vervolgens uitwerkt op papier. Daarbij volgt hij nooit slaafs de foto, maar maakt hij zijn eigen keuzes, waarbij hij elementen weglaat of toevoegt. Zo voegt hij geregeld cijferreeksen als op zichzelf staande, strakke patronen toe, die verrassende combinaties met de organische vormen van de bomen aangaan. Maar ook met de keuze van de drager kan hij invloed uitoefenen op zijn spel met vorm en restvorm. Zo heeft hij bijvoorbeeld op een uitgevouwen tandpastadoosje getekend.  

Tekening Marc Fabels, Atelier de Bushalte 2023

‘In feite doe ik niets anders dan aanwijzen’, zegt de tekenaar. ‘Ik attendeer de kijker op dat wat er al is.’ Er volgt een gesprek over de gulden snede, hoe schoonheid al in de natuur aanwezig is en het de taak van de kunstenaar is om dat terug te brengen op papier. Daar lijkt hij inmiddels een geschikte tekentechniek voor te hebben gevonden. ‘Een techniek die mij heeft gekozen’, aldus Fabels. Onbewust ontdekte hij deze tekenwijze, in bovenstaande tekening. Hoewel hij in eerste instantie kruislingse arceringen gebruikte die automatisch volume suggereerden, veranderde dit al snel in zijn huidige techniek, waarbij hij korte arceringen naast elkaar in één en dezelfde richting plaatst. Het is een meditatief proces, dat, gezien het ellenlange, repetitieve patroon, ook nog eens voor lichamelijke ongemakken zorgt. Toch is het deze techniek waarvoor Fabels, naar eigen zeggen, ’s ochtends graag zijn bed uitkomt.

Tekening Marc Fabels, Atelier de Bushalte 2023

De gelijkmatigheid in zijn tekentechniek is verbazingwekkend. Niet alleen de gelijkheid qua richting maar ook de zuiverheid in toon. Door op een egale snijmat te werken, zorgt hij ervoor dat zijn ondergrond geen onregelmatigheden bevat. Daarnaast legt hij meestal een papiertje onder zijn hand om vlekken te voorkomen, alhoewel hij ze soms toelaat als onderdeel van een werk. Het zorgt ervoor dat het werk van een afstandje vlak oogt en rust uitstraalt, maar van dichtbij voor je ogen gaat vibreren. Daardoor ontstaat een spanning tussen vertragen en versnellen. Een concept wat letterlijk terugkeert in zijn lege landschapstekeningen van autosnelwegen. Snelheid wordt vertraagd en voor een moment tot stilstand gebracht, terwijl een onderhuidse energie – die ieder moment voor een omslag kan zorgen – voelbaar is in die vibrerende potloodlijntjes.

Tekeningen Marc Fabels, Atelier de Bushalte 2023

In de tentoonstelling hangen een aantal werken waarin de patronen van bosschages zijn ingewisseld voor rookwolken als gevolg van bosbranden of bominslagen in bijvoorbeeld Oekraïne. Het zijn gebeurtenissen die de kunstenaar niet onberoerd laten, maar die hij in zijn tekeningen vertaalt naar universele beelden. Beelden die, zoals Fabels aangeeft, over het verleden, het heden maar ook over de toekomst kunnen gaan – aangezien de abstracte rookwolken inwisselbaar zijn. De titels van de werken, die hij een aantal keren aan de zijkant van het werk heeft geschreven, verraden echter wat er is afgebeeld, alhoewel ze – omdat de teksten verticaal zijn aangebracht – eerder op een beeldende ingreep lijken die de composities ten goede komen.

Ons gesprek eindigde waar het begon: bij het schetsboek. En opeens lijkt die lijntekening toch niet zo anders dan zijn andere werken. Ook lineair weet hij die spanning tussen vorm en restvorm op te zoeken, en is hij voornamelijk bezig met patronen en vormen op papier. Soms kan een mooi gesprek helpen om je gedachten te ordenen en tot nieuwe inzichten te komen. Eigenlijk doet Fabels niet anders. Met behulp van arceringen rangschikt hij zijn visuele gedachten tot beeld.   

Zie: https://www.instagram.com/marcfabels/

Gepubliceerd door
admin

2 reacties

gerard pouw

mooi artikel over de expo van marc fabel. ik nen van plan meer exposities van tekenaars te organiseren en leuk als je die in je blog wil verwerken. Zin om eens langs te komen ? erg welkom.
froet gerard pouw van atelier de bushalte 0651145420

admin

Dank je! Lijkt mij leuk om een keer langs te komen. Ik stuur je een berichtje als ik weer van plan ben om vanuit het zuiden richting Amsterdam te gaan.

Laat reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *