Het werk van de Nederlandse kunstenaar Thomas Trum (1989) is deze zomer in de Grote Kerk van Alkmaar te zien. Speciaal voor deze tentoonstelling maakte hij zeven gigantische doeken, waarmee hij reageert op de ruimte. De kunstenaar is vooral benieuwd naar de interactie tussen zijn werken op groot formaat en de enorme afmetingen van het gebouw. Één ding is zeker: je kunt niet om zijn werken heen.
Thomas Trum, titel onbekend, 2021, foto: Sandra Mackus
Mandorla
Bij binnenkomst van de tentoonstelling valt een metershoog, monochroom blauw doek op. Het leunt tegen de koorbanken, achterin de kerk. De voorstelling van het werk lijkt de opstand van het middenschip (zonder zijbeuken) te weerspiegelen. De vorm van de spitsboog wordt aan de bovenkant van het doek herhaalt, nu alleen ondersteboven en een maatje groter. Daar waar de twee vormen elkaar overlappen is de kleur intenser en ontstaat een amandelvormige figuur. Het lijkt op een ‘mandorla’ – een vorm die je veel in kerken ziet en waarin vaak de afbeelding van Christus of een andere heilige staat afgebeeld. De intense, blauwe kleur op het witte doek – een combinatie die aan het gewaad van de heilige maagd herinnert – lijkt de christelijke symboliek in het werk te onderstrepen.
Thomas Trum, titel onbekend, 2021, foto: Sandra Mackus
Bont spektakel
Dat de abstracte werken voor mij een religieuze lading krijgen, ligt mogelijk aan de context van het gebouw. Toch is ook de keuze voor zeven schilderijen toepasselijk. Zeven is voor christenen een heilig getal en staat symbool voor volledigheid. De intense kleuren van de werken herinneren aan gebrandschilderde ramen op een zonnige dag. Doordat ieder doek uit één kleur bestaat, krijgen de vormen en lijnen waaruit Trums werken zijn opgebouwd, alle aandacht.
Filmstill uit filmpje met het maakproces van werk Thomas Trum (Grote Kerk Alkmaar), foto: Sandra Mackus
Taking a line for a walk
Trum ontwikkelt zijn eigen technieken en machines om verf op een muur, blad of doek aan te brengen. Zo heeft hij met behulp van een gigantische houten veegmachine de lijnen op de doeken voor de Grote Kerk getrokken. Het is een lange rij ‘stiften’ die van bovenaf wordt bevoorraad door jerrycans met acrylverf. Met behulp van een paar assistenten heeft de kunstenaar de zware veegmachine over een stuk doek (dat op de grond lag en nog niet was opgespannen) gesleept en dat voor iedere vorm in het werk herhaald. Vormen die elkaar overlappen krijgen daardoor een intensere kleur, aangezien er twee lagen verf over elkaar zijn aangebracht. De titel van de tentoonstelling: ‘Taking a line for a walk’ lijkt het maakproces letterlijk te verwoorden.
Martijn Aerts, Ashford Canterbury 28-11-2015(werk ter voorbereiding voetreis Rome), 2015. Bron: http://www.voorspraak.com/
Tekenmachinist
Trum is niet de enige die gebruik maakt van (zelf ontworpen) machines als tekenmateriaal. De Nederlandse kunstenaar Martijn Aerts noemt zichzelf zelfs een ‘tekenmachinist’. In 2016 liep hij te voet van Reims naar Rome, met in zijn backpack drie kokers waarin hij dagelijks een nieuw vel papier stopte. In de kokers zorgde een systeem van potloden, elastiekjes, magneten en veertjes ervoor dat iedere stap die hij zette, op papier werd geregistreerd. Zo ontstond een abstract dagboek van krasjes en stipjes, waaruit de fysieke inspanning van Aerts’ reis valt af te lezen. Waar Aerts’ tekenmachines toeval omarmen en zo weinig mogelijk input van de kunstenaar vereisen, lijkt Trum het materiaal en de techniek juist naar zijn eigen hand te zetten. Hij laat zich niet door materiaalrestricties beperken, maar doorbreekt opzettelijk de grenzen.
Tekenaar?
Tot slot resteert de vraag of Trums werk in mijn tekenblog past. Hoewel de kunstenaar gebruik maakt van acrylverf en doek, noemt hij zijn serie werken ‘Marker Drawings’. Voor mijzelf was de nadruk op lijn, een fundamenteel element van de tekenkunst – alhoewel ook dat discutabel is – doorslaggevend. Het is een kunstenaar die zich opnieuw in een grensgebied begeeft; tussen schilder- en tekenkunst.
De werken van Thomas Trum zijn nog t/m 12 september te bewonderen in de Grote Kerk in Alkmaar.
